این افراد بسیار تهییج پذیر و  هیجانی اند و اغلب افرادی درون گرا هستند. آنها دوست دارند همیشه در مرکز توجه باشند و اگر نباشند بسیار ناراحت می شوند. آنها معمولا به سرعت روابط پر شوری را شروع کرده و خیلی زود به پایان می رسانند.

ملاک های تشخیصی اختلال شخصیت نمایشی

الگوی فراگیر تهییج پذیری و توجه خواهی مفرط، که در اوایل بزرگسالی شروع می شود و در زمینه های مختلف وجود دارد، به صورتی که با پنج یا تعداد بیشتری از موارد زیر نمایان می شود:

 در شرایطی که در مرکز توجه نیست، ناراحت است.

 تعامل با دیگران اغلب با اغواگری جنسی یا رفتار تحریک کننده جنسی، مشخص می شود

 بیان احساسات به سرعت در حال تغییر و بسیار سطحی هستند.

 از ظاهر جسمانی خود، همواره برای جلب توجه استفاده می کند.

 سبک گفتاری او فاقد جزئیات است و بیش از اندازه به برداشت کلی منجر می شود.

 تلقین پذیر است (یعنی، به آسانی تحت تأثیر دیگران یا شرایط قرار می گیرد).

 ویژگی اصلی اختلال شخصیت نمایشی، هیجان پذیری و رفتار توجه خواهی بیش از حد است. این الگو در ابتدای بزرگسالی شروع می شود و در زمینه های مختلف وجود دارد. افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی وقتی در مرکز توجه نباشند، ناراحت می شوند و این احساس را دارند که از آنها تقدیر نشده است (ملاک الف). آنها که اغلب نمایشی و سرزنده هستند، تمایل به جلب توجه دارند و امکان دارد در شروع، آشنایان جدید را با اشتیاق، عشوه گری خود یا گشودگی ظاهری مجذوب کنند. اما هنگامی که این افراد دائما توقع دارند که در مرکز توجه باشند، این ویژگی ها بی مزه می شوند. آنها نقش «مدل زنده میهمانی» را به خود می گیرند. اگر آنها کانون توجه قرار نگیرند، ممکن است کاری نمایشی انجام دهند (مثلا داستان هایی را از خود در آورند، صحنه هایی را خلق کنند) تا توجه را به خودشان جلب کنند. این نیاز اغلب در رفتار آنها با متخصص بالینی آشکار است (مثل هدیه آوردن، توصیف کردن نمایشی نشانه های جسمانی و روان شناختی که در هر ملاقات، چاپلوس بودن، نشانه های تازه ای جایگزین می شوند).

 بیان احساسی این افراد ممکن است سطحی باشد و به سرعت تغییر کند. (ملاک ج).

 این افراد سبکی از گفتار دارند که بیش از حد به برداشت کلی منجر می شود و فاقد جزئیات است (ملاک ه). عقاید قوی با قابلیت نمایشی بیان می شوند، ولی دلایل زیربنایی معمولا مبهم و پراکنده هستند، بدون اینکه واقعیت ها و جزئیات را تأیید کنند. برای مثال، فرد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک یا نمایشی می تواند به شخص خاصی بگوید که یک فرد شگفت انگیز است اما نمی تواند نمونه های خاصی از ویژگی های خوب را برای حمایت از این نظر ارائه دهد تا این عقیده را تأیید کند.

 افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی تلقین پذیری بالایی دارند (ملاک ز). عقاید و احساسات آنها به راحتی تحت تأثیر دیگران و هوس های کنونی قرار دارند. آنها ممکن است بیش از حد اعتماد کنند، علی الخصوص به افراد قدرتمندی که آنها را به صورت افرادی در نظر میگیرند که قادرند مشکلات آنها را به صورت معجزه آسا حل کنند.

 اختلالات شخصیت دیگر ممکن است با اختلال شخصیت نمایشی اشتباه گرفته شوند، زیرا آنها دارای ویژگی های مشترکی هستند. بنابراین، تشخیص بین این اختلالات بر اساس تفاوت در ویژگی های مشخصه آنها مهم است. با این حال، اگر فردی ویژگی های شخصیتی داشته باشد که ملاک های یک یا تعداد بیشتری از اختلالات شخصیت را علاوه بر اختلال شخصیت نمایشی برآورده کنند، همگی می توانند تشخیص داده شوند. گرچه اختلال شخصیت مرزی نیز می تواند با جلب توجه، رفتار فریبکارانه و تغییر سریع هیجانات مشخص شود، ولی با نابود کردن خود، آشفتگی های توأم با خشم در روابط صمیمی و احساسات مزمن پوچی عمیق و اختلال هویت متمایز می شود.

 افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است در مورد صمیمی بودن روابط خود با دیگران اغراق کنند، اما بیشتر گرایش دارند بر جایگاه «شخص خیلی مهم [VIP]» یا ثروت دوستان خود تأكید داشته باشند.

 در اختلال شخصیت وابسته، فرد برای راهنمایی و تحسین، بیش از اندازه به دیگران وابسته است، اما بدون ویژگی های خودنما، اغراق آمیز و هیجانی افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی است. خیلی از افراد ممکن است صفات شخصیت نمایشی را نشان دهند. فقط در صورتی که این صفات انعطاف ناپذیر، ناسازگارانه، و مداوم باشند و موجب اختلال قابل ملاحظه در عملکرد یا ناراحتی ذهنی شوند، اختلال شخصیت نمایشی را تشکیل می دهند.

 تغییر شخصیت ناشی از بیماری جسمانی دیگر

اختلال شخصیت نمایشی باید باید به ویژه از تغییرات شخصیتی ناشی از بیماری دیگر متمایز شود که در آن، صفاتی که نمایان می شوند به دلیل تأثیرات بیماری جسمانی دیگر بر روی دستگاه عصبی مرکزی هستند.

 اختلالات مصرف مواد

این اختلال باید از نشانه هایی که ممکن است در ارتباط با مصرف مداوم مواد ایجاد شوند نیز متمایز شود.