اختلالات اضطرابی فراگیر یا (GAD)، اختلالاتی را شامل می شوند که در ویژگی های ترس و اضطراب بیش از حد و اختلالات رفتاری مربوط، سهیم هستند. ترس، پاسخ هیجانی به تهدید واقعی یا تصور تهدید الوقوع است، در حالی که اضطراب پیش بینی تهدید آینده است. بدیهی است که این دو حالت همپوشی دارند، اما تفاوت های زیادی نیز دارند، به طوری که ترس بیشتر با فوران برانگیختگی خود مختار لازم برای جنگ یا گریز، افکار خطر قریب الوقوع، و رفتارهای گریز ارتباط دارد، و اضطراب بیشتر با تنش عضلانی و گوش به زنگی هنگام آماده شدن برای خطر و هشدارها یا رفتارهای اجتنابی ارتباط دارد. گاهی میزان ترس یا اضطراب با رفتارهای اجتنابی فراگیر کاهش می یابد. اختلالات اضطرابی از نظر انواع موضوعات یا موقعیت هایی که موجب ترس، اضطراب، یا رفتار اجتنابی، و اندیشه پردازی شناختی مرتبط می شوند، با یکدیگر تفاوت دارند. بنابراین، در حالی که اختلالات اضطرابی بسیار با یکدیگر همزمان هستند، می توانند با بررسی دقیق انواع موقعیت هایی که موجب ترس یا اجتناب می شوند و محتوای افکار یا عقاید مرتبط، متمایز شوند.

اختلالات اضطرابی به خاطر اینکه بیش از اندازه هستند یا بعد از دوره های مناسب رشد ادامه می یابند، با ترس یا اضطرابی که از لحاظ رشد هنجاری هستند، تفاوت دارند. آنها به خاطر مداوم بودن (برای مثال، معمولا ۶ ماه یا بیشتر ادامه می یابند) با ترس یا اضطرابی که اغلب ناشی از استرس است، تفاوت دارند، هرچند ملاک مدت به عنوان رهنمودی کلی، اجازه درجه ای از انعطاف پذیری و گاهی مدت کوتاه تر را در کودکان می دهد (مثلا در اختلال اضطراب جدایی و لالی انتخابی). از آنجایی که افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی معمولا میزان خطر را در موقعیت هایی که می ترسند یا اجتناب می ورزند، بیش از حد برآورد می کنند، عامل تعیین کننده اصلی برای اینکه آیا ترس یا اضطراب بیش از اندازه یا نامتناسب است، توسط متخصص بالینی، با در نظر گرفتن عوامل موقعیتی فرهنگی، صورت می گیرد.

 این اختلالات در زنان بیشتر از مردان روی می دهند (تقریبا نسبت 2  به 1).

 اضطراب و نگرانی بیش از بیش از حد (انتظار بیمناک)، که در بیشتر روزها حداقل به مدت ۶ ماه، در مورد واقعه یا فعالیت روی می دهند (مانند عملکرد شغلی یا تحصیلی).

 اضطراب و نگرانی با سه (یا تعداد بیشتری) از شش نشانه زیر ارتباط دارند (به طوری که حداقل برخی نشانه ها در بیشتر روزها ظرف ۶ ماه گذشته وجود داشته اند).

 اضطراب، نگرانی، یا نشانه های جسمانی، ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا زمینه های مهم دیگر عملکرد ایجاد میکنند.

 این اختلال با اختلال روانی دیگر بهتر توجیه نمی شود؛ مثل:

 ارزیابی منفی در اختلال اضطراب اجتماعی «فوبی اجتماعی»

 جدایی از اشخاص دل بسته در اختلال اضطراب جدایی

 افزایش وزن در بی اشتهایی عصبی

 تصور نقص هایی در ظاهر در اختلال بدشکلی بدن

 نگرانی های مرتبط با اختلال اضطراب فراگیر بیش از حد هستند و معمولا عملکرد روانی- اجتماعی را به طور قابل ملاحظه ای مختل می کنند، در حالی که نگرانی های زندگی روزمره بیش از اندازه نیستند و قابل کنترل تر هستند و در صورتی که مسائل اضطراری تر پیش بیایند، ممکن است کنار گذاشته شوند.

 سوم اینکه، نگرانی های روزمره به احتمال خیلی کمتری با نشانه های جسمانی همراه هستند (مثل بی قراری یا احساس عصبی یا كفری بودن).

افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر از ناراحتی ذهنی ناشی از نگرانی مداوم و اختلال مرتبط در زمینه های اجتماعی، شغلی، یا زمینه های مهم دیگر عملکرد خبر می دهند. اضطراب و نگرانی حداقل با سه نشانه اضافی زیر همراه است:

 به راحتی خسته شدن، مشکل تمرکز کردن یا تهی بودن ذهن

 خلق و خویی

بازداری رفتاری، حالت عاطفی منفی (روان رنجورخویی)، و اجتناب از صدمه با اختلال اضطراب فراگیر ارتباط داشته اند.

 ژنتیکی و فیزیولوژیکی

یک سوم خطر مبتلا شدن به اختلال اضطراب فراگیر، ژنتیکی است، و این عوامل ژنتیکی با خطر روان رنجورخویی همپوشی دارند و سایر اختلالات اضطرابی و خلقی مخصوصا اختلال افسردگی اساسی نیز در آن سهیم هستند.

 موضوعات تشخیصی مرتبط با فرهنگ

تنوع فرهنگی زیادی در جلوه اختلال اضطراب فراگیر وجود دارد. برای مثال در برخی فرهنگ ها، نشانه های جسمانی در جلوه این اختلال غالب هستند، در حالی که در فرهنگ های دیگر، نشانه های شناختی غالب هستند. وقتی با گذشت زمان، نشانه های بیشتری گزارش داده می شوند، این تفاوت ممکن است در جلوۂ اولیه آشکارتر از جلوه بعدی باشد. در مورد اینکه آیا آمادگی برای نگرانی بیش از حد با فرهنگ ارتباط دارد یا نه، اطلاعاتی وجود ندارد، اما موضوعی که در مورد آن نگرانی وجود دارد می تواند مخصوص فرهنگ باشد. هنگام ارزیابی اینکه آیا نگرانی ها درباره موقعیت های خاص بیش از حد هستند یا نه، در نظر گرفتن زمینه اجتماعی و فرهنگی اهمیت دارد.

 موضوعات تشخیصی مرتبط با جنسیت

 در محیط های بالینی، اختلال اضطراب فراگیر در زنان قدری بیشتر از مردان تشخیص داده شده است (در حدود ۶۰-۵۵ درصد افرادی که این اختلال را نشان می دهند، زن هستند). در تحقیقات همه گیر شناختی، تقریبا دو سوم زن هستند. به نظر می رسد که زنان و مردانی که دچار اختلال اضطراب فراگیر می شوند، نشانه های مشابهی دارند، اما الگوهای همزمانی اختلالات متفاوتی را آشکار می سازند که با تفاوت های جنسیتی در شیوع اختلالات هماهنگ هستند. در زنان، همزمانی اختلالات عمدتا به اختلالات اضطرابی و افسردگی یک قطبی محدود می شوند، در حالی که در مردان، همزمانی اختلالات به احتمال بیشتر به اختلالات مصرف مواد نیز گسترش می یابد.

 پیامدهای کارکردی اختلال اضطراب فراگیر

نگرانی بیش از حد، توانایی فرد را در انجام دادن سریع و کارآمد کارها، خواه در خانه یا محل کار، مختل می کند. نگران بودن، وقت و انرژی صرف می کند؛ نشانه های مرتبط تنش عضلانی و احساس عصبی و کفری بودن، خستگی، مشکل تمرکز کردن، و خواب آشفته، به این اختلال کمک می کنند. مهم اینکه، نگرانی بیش از حد ممکن است توانایی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر را در ترغیب کردن اعتماد به نفس در فرزندانشان مختل کند. اختلال اضطراب فراگیر با ناتوانی و ناراحتی قابل ملاحظه مستقل از اختلالات همزمان، و اغلب بزرگسالان مبتلا به این اختلال که نهادینه نشده اند، به طور متوسط تا شدید، ناتوان هستند.

تشخیص افتراقی اختلال اضطراب فراگیر

 اختلال اضطرابی ناشی از مواد/ دارو

اختلال اضطرابی ناشی از مواد/ دارو با این واقعیت از اختلال اضطراب فراگیر متمایز می شود که قضاوت شده باشد مواد یا دارو (مثل سوء مصرف داشتن مواد مخدر، قرار داشتن در معرض مواد سمی) از لحاظ سبب شناختی با اضطراب ارتباط دارد. برای مثال، اضطراب شدیدی که فقط در زمینه مصرف زیاد قهوه روی می دهد، اختلال اضطراب ناشی از کافئین تشخیص داده خواهد شد.

اختلال اضطراب اجتماعی

افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی اغلب اضطراب انتظاری دارند که بر موقعیت های اجتماعی قریب الوقوع متمرکز است که در آنها باید عملی را انجام دهند یا توسط دیگران ارزیابی شوند، در حالی که افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر خواه مورد ارزیابی قرار بگیرند یا نگیرند، نگران هستند.

 اختلال وسواس فکری- عملی

چند ویژگی، نگرانی بیش از حد اختلال اضطراب فراگیر را از افکار وسواسی اختلال وسواس فکری- عملی متمایز می کنند. در اختلال اضطراب فراگیر، تمرکز نگرانی در مورد مشکلات آینده است، و همین بیش از حد بودن نگرانی در مورد وقایع آینده است که نابهنجار است. در اختلال وسواس فکری- عملی، وسواس ها افکار نامناسبی هستند که شکل افکار، امیال، یا تصورات مزاحم و ناخواسته را به خود می گیرند.

 افرادی که جلوه نشانه آنها ملاک های اختلال اضطراب فراگیر را برآورده می کند احتمالا ملاک های اختلالات اضطرابی دیگر و افسردگی یک قطبی را برآورده کرده یا در حال حاضر برآورده می کند.

 همزمانی با اختلالات مصرف مواد، سلوک، روان پریشی، عصبی- رشدی، و عصبی- شناختی، کمتر شایع است.